کد مطلب:21246 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

براي دوري از القائات و وسوسه هاي شيطاني از جهت شك در عقايد وتقويت اراده، چه راه هايي را پيشنهاد مي كنيد؟

از نوشته شما چنين بر مي آيد كه بحمدالله استعداد رشد و طي مقامات و درجات را دارا هستيد ولي در اين راه بايد اموري ملاحظه گردد: 1) طي كردن مدارج كمال بدون استاد و راهنما امري ناممكن است چنان كه گل بدون باغبان پرورش نمي يابد. به قول حافظ: قطع اين مرحله بي همرهي خضر مكن ظلمات است بترس از خطر گمراهي البته اين بدان معنا نيست كه استاد بايد هميشه بالاي سر انسان و در دسترس او باشد بلكه بدان معناست كه از رهروان استمداد كند و بي راهنما طي مسير نكند. اين كار با مكاتبه و حتي با الهامات قلبي از ناحيه خداوند ميسر است. 2) خارج نشدن از مسير شريعت و عمل به احكام كه بالاترين رياضت ها و اسباب علو مقام است. 3) مراقبت بر واردات قلبي و شناخت آنها چه اين كه فرموده اند: آدمي را دو گوش است يكي را شيطان در آن مي دمد و ديگري را ملائكه. لذا آن گاه كه آدمي در معرض القائات شيطان قرار مي گيرد حالت ترديد و شك به او دست مي دهد. حتي ممكن است در اين مرحله تا مرز كفر نيز پيش برود. مولوي مي گويد: و آن سوم هست آدميزاد و بشر از فرشته نيمي و نيمش زخر نيم خر خود مايل سفلي بود نيم ديگر مايل علوي شود تا كدامين غالب آيد درنبرد زين دوگانه تاكدامين برد نرد وسوسه ترديد و شك و فرمان به مخالفت با شريعت كار شيطان است كه بايد از شر آن به خداوند پناه برد. اين سوره را هر از گاهي تلاوت نمائيد؛ «قل اعوذ برب الناس...». 4) سعي كنيد با مطالعه و موءانست با افراد متعهد و متدين قوه ادراك خود را تقويت نماييد و از اشتغال به اموري كه جز غفلت و سرگرمي چيزي نيست پرهيز كنيد. ابن سينا در رسائل عهد خود مي گويد: من تصميم گرفتم ديگر رمان و قصه نخوانم چون ذهنم را مشوش مي كرد (رسائل ابن سينا). لذا بايد بنيه عقلاني و معرفتي خود را تقويت نمود تا القائات نتواند آدمي را از مسير صحيح بلغزاند. 5 ) ياد خدا الزاما به معناي ذكر زباني و عمل جوارحي نيست. بلكه اگر انديشه آدمي نيز در اين وادي سير كند و به پديده هاي هستي و پيچيدگي و عظمتي كه در درون آنها نهفته و روابط آنها نيز بينديشد و به عظمت و قدرت خداوند پي برد. اين نيز ذكر است و ازبالاترين اذكار. 6) اگر گاهي آمادگي براي انجام برخي مستحبات نداشتيد خود را به آن الزام نكنيد. در نهج البلاغه از علي(ع) روايت شده كه فرمودند: دل آدمي اقبال و ادبار دارد (روي نمودن و پشت كردن) آن گاه كه اقبال و نشاط دارد آن را به اداي نوافل وادار سازيد ولي در هنگام ادبار و نداشتن نشاط به فرائض اكتفا نماييد(شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد ج 19 ص 219). 7) اگر توبه نموده ايد مطمئن باشيد خداوند مي پذيرد يأس از رحمت خداوند خود از گناهان كبيره است با توجه به اين آيه قرآن {/B«لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ»{w8-12w}{I39:53I}/} و آيات بي شمار ديگر قرآن تصور بخشيده نشدن شخص تائب سوءظن به خداوند است. ضمنا اگر به كتاب هاي ذيل دسترسي پيدا كرديد مطالعه آنها مفيد است: اخلاق عملي مهدوي كني تذكره المتقين بهاري همداني (ترجمه المراقبات) چه بايد كرد ميرزاجواد ملكي تبريزي معراج السالكين و صلوه العارفين امام خميني سير و سلوك بانو امين اصفهاني اخلاق و سير وسلوك حسين قزويني اربعين امام خميني